Pantun anak rantau

Berbuah pokok setambun tulang,
Jangan dibuat ramuan santau,
Jikalau untung anaknda pulang,
Jikalau rugi hilang dirantau.

Bengis sungguh orang pangkalan,
Lalu lalang perahu dihalang,
Menangis badan sepanjang jalan,
Mengenang nasib dinegeri orang.

Dari ladang pergi ke gurun,
Buluh duri melingkar kota,
Hari petang hujan pun turun,
Badan berurai air mata.

Cik mahat menahan bubu,
Bubu dejemur ditengah halaman,
Tinggallah ayah tinggallah ibu,
Anaknda merantau timba pengalaman.

Telur cicak dalam dulang,
Entah bertulang entahkan tidak,
Sudah sampai negeri orang,
Entah pulang entahkan tidak.

Ambilkan saya sebilah pisau
Buat meraut bingkai lelayang,
Hidup anaknda jauh merantau,
Wajah ibunda slalu terbayang.

Bersiar siar ditepi telaga,
Untuk menghibur hati yang lara,
Kepada bunda yang jauh dimata,
Hati anaknda rindu tak terkira.

Tudung saji hanyut terapung,
Disulam mari dengan benang,
Hajat hati nak pulang ke kampung,
Lautan lebar tidak terenang.

Anak enggang dikayu tinggi,
Patah ranting terbanglah ia,
Anak rantau tak lama di sini,
Sampai masa pulang lah ia.

Darimana hendak ke mana,
Tinggi rumput dari padi,
Tahun mana bulan mana,
Dapat kita berjumpa lagi.

Ulasan

Catatan Popular